Θράκη & Αντοφαγάστα Τι να τα κάνεις τα λιμάνια εάν δεν έχεις θάλασσα

του Γεωργόπουλου Κωνσταντίνου Πρέπει να παίρνουμε διδάγματα από την παγκόσμια ιστορία, διδάγματα που θα μας εμποδίσουν να βρεθούμε στο μέλλον με την πλάτη στον τοίχο αλλά και που θα μας βοηθήσουν να χαράξουμε τις κατάλληλες πολιτικές οι οποίες θα διασφαλίσουν τα σύνορα της χώρας μας εις το διηνεκές. Πριν μερικές ημέρες γιορτάστηκε στη Βολιβία η «Ημέρα του Ναυτικού», η «Μέρα της Θάλασσας» όπως την λένε οι Βολιβιανοί, στην οποία η χώρα τιμά το Ναυτικό της Πολεμικό και Εμπορικό. Μέχρι εδώ τίποτα το παράξενο θα έλεγε κανείς. Βέβαια με μια καλύτερη ματιά θα διαπίστωνε κάποιος πως η Βολιβία δεν έχει θάλασσα και λιμάνια! Δεν έχει θάλασσα και λιμάνια διότι τους τα πήρε η γείτονα Χιλή στα τέλη του 19ου αιώνα με την χρήση βίας. Κάποτε η Βολιβία είχε λιμάνια και θάλασσα προς τον Ειρηνικό Ωκεανό και μάλιστα σε μια περιοχή εξαιρετικά πλούσια σε κοιτάσματα νιτρικού άλατος. Βέβαια οι γείτονες Χιλιανοί εποφθαλμιούσαν χρόνια τα τετρακόσια χιλιόμετρα ακτογραμμής της Βολιβίας. ‘Έτσι ενθάρρυναν για πολλά χρόνια τους Χιλιανούς πολίτες τους να μεταναστεύουν στην περιοχή αυτή των 120.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων ενώ η Βολιβιανή κυβέρνηση δεν έπραττε κάτι για να σταματήσει την κεκαλυμμένη εποίκηση. Με αυτόν τον τρόπο στην περιοχή αυτή κατοικούσαν σχεδόν μόνο Χιλιανοί. Η κατάσταση αυτή σαν καλά τοποθετημένη νάρκη περίμενε λοιπόν κάποιον να πατήσει πάνω της. Η αιτία δεν άργησε να έρθει και δόθηκε με την υπερβολικά υψηλή φορολογία της Βολιβιανής κυβέρνησης στους εργάτες των ορυχείων που εξαγρίωσε «φυσικά» τη Χιλή, η οποία εισέβαλε και κατέλαβε όλη την περιοχή. Η Βολιβία έτσι έχασε 400χλμ ακτογραμμής και 120.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα χώρας. Η Χιλή κέρδισε ένα αληθινό θησαυρό σε ορυκτό πλούτο και εμπόριο και για να περιπλέξει περισσότερο την κατάσταση ο δικτάτορας Πινοτσέτ πρόσφερε στη ηττημένη Βολιβία που έμενε χωρίς λιμάνια και πρόσβαση στη θάλασσα μέχρι εκείνη την στιγμή, ως ένδειξη καλής θελήσεως, έναν «διάδρομο» εξόδου προς τη θάλασσα. . Αυτός ο «διάδρομος» όμως ήταν έδαφος που κάποτε άνηκε στο Περού. Και κάπου εδώ μπαίνει στη μέση και το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, το οποίο δεν ενδέχεται να εκδώσει απόφαση ούτε σε χίλια χρόνια από σήμερα Μέχρι να βρεθεί λύση, πάντως, οι Βολιβιανοί ελπίζουν και τιμούν κάθε Μάρτη την «Ημέρα της Θάλασσας». Ελπίζουν πως μια ημέρα θα αποκτήσουν την πρώην δική τους γη! Αν αλλάξουμε τώρα τα ονόματα των παραπάνω χωρών βάζοντας δύο άλλους άσπονδους γείτονες όπως χάριν παραδείγματος την Ελλάδα μας και την γειτονική Τουρκία και ως περιοχή προς εποικισμό την μέχρι σήμερα και για πάντα θέλω να ελπίζω Ελληνική Θράκη μας, τότε θα βρίσκαμε αρκετές ομοιότητες με την παραπάνω ιστορία. Η διαφορά φοβάμαι πως έγκειται στο γεγονός πως η παραπάνω ιστορία έχει ήδη γραφτεί τον προηγούμενο αιώνα ενώ η δική μας ακόμη γράφεται. Γεωργόπουλος Κων/νος Καθηγητής Φυσικός MSc PhD Μέλος Τομέα Παιδείας Πολιτευτής Περ.Αττικής Ανεξάρτητοι Έλληνες fb: GeorgopoulosKostasII ......Posted by olympiada στο Μαΐου 15, 2015......